De slotronde van de competitie, uit in Boxtel. Kampioen zullen we niet worden, allerlaatste ook niet, maar plaats 4, 5, 6 en 7 zijn nog mogelijk. Natuurlijk kiezen we vooraf voor plaats 4, een 3-1 winst deze avond zou genoeg moeten zijn... Ook deze keer houden we ons strak aan het beëindigingsschema, weer keurig de bordvolgorde 4-3-2-1.

Dus is Piet Noij als eerste klaar. Tegen Joey van Haperen staat er een spannende stelling op het bord. Piet ziet dat hij met zijn loper twee torens tegelijk kan aanvallen. Joey ziet dat hij als tussenzet met één van zijn torens de dame van Piet kan aanvallen en daarna de loper kan slaan. We staan met 1-0 achter.

Peter Stokkermans op bord drie krijgt russisch tegen. Mag dat nog in deze tijd? Hans Bakx trekt zich er niks van aan! Steeds licht in het voordeel van Peter gaan ze het middenspel in. Daar krijgt Hans ook wat initiatief, maar Peter ruilt netjes af naar een eindspel met een gevaarlijke pion meer op de koningsvleugel. Helaas doet hij één verkeerd pionzetje: De witte koning blijft gebonden aan de damevleugel, en Hans kan daarmee de koningsvleugel probleemloos dichthouden. De 3-1 is uit zicht, we staan met 1,5-0,5 achter. Plaats 5, 6 en 7 blijven mogelijk...

Op bord twee mag Peter van Ruth plaatsnemen tegenover Christiaan de Leijer. Lang ziet het er wat onoverzichtelijk uit, en Christiaan gebruikt erg veel tijd. Peter ziet dat, en neemt zijn tijd om de juiste zetten te vinden. Te veel tijd helaas! Het is Peter die als eerste door de vlag gaat! Weliswaar na een droevige zet waarna hij slecht staat, maar toch voelt het als onnodig... De wedstrijd is verloren, we staan met 2,5-0,5 achter. Dubbelschaak passeert ons op de ranglijst. Het zal plaats zes of zeven worden.

En op bord één speelt Jan Haast. Hij mag tegen Martin van Driel. Na een rustige opening (er zijn al twee partijen klaar en op dit bord staan zelfs alle pionnetjes er nog op) komt Martin in het voordeel. Hij start een aanval, Jan wordt naar achteren gedrukt. Maar in plaats van de aanval consequent door te zetten, gaat Martin "broddelen", zoals hij het zelf noemt. Hij vergooit zijn voordeel, en Jan komt zelfs duidelijk beter te staan. Maar het is al laat, en Jan en Martin komen remise overeen. De strijd wordt met 3-1 verloren.

Een erg gezellige avond, alleen de uitslag valt wat tegen. Thuisgekomen blijken de druiven net iets minder zuur dan pH=2. Schaakvereniging Oss wint met een te klein verschil van hekkensluiter Stukkenjagers om ons voorbij te stomen. we blijven met een half bordpuntje verschil op de zesde plaats hangen.

En dat levert de volgende eindstand op in klasse 2B:

Het is de laatste ronde in de avondcompetitie, nou ja laatste, het is officieel de vijfde die door Corona was overgeslagen. We spelen uit tegen Oisterwijk A. Vroeger gezeten in het wijkgebouw gekoppeld aan de Brede School zijn ze in de loop der tijd verhuist naar café 't Molentje. We wisten dat het geen makkelijke avond zou worden, maar ach wie schaakt er nu om te winnen. Gezelligheid, daar gaat het om. En die is er volop. We zijn er extreem vroeg maar vinden al snel aansluiting. We spelen uit, maar het voelt thuis.

Het is alweer een aantal weken geleden dat de jeugd weer aan het schaken is geweest. vandaag was het erg ruistig. wat hiervan de oorzaak is, is voor ons aleen maar gokken. Komt het door het zonnige weer? is het omdat het nog vakantie is? of misschien wel omdat het moederdag is? de oorzaak zullen we niet weten maar het maakte het er niet minder gezellig om.

Een bekend gegeven binnen het schaken is dat de meeste spelers liever met wit dan met zwart spelen. Een statistisch gezien verklaarbare voorkeur, normaal gesproken worden in toernooien en competities meer puntjes met wit binnengesleept dan met zwart. Ook in onze interne competitie is het percentage voor wit al decennia lang wat hoger dan dat voor zwart.

Hoe anders was dat deze avond! Er werd geknokt en geschoven, maar heel lang kon geen enkele witspeler het volle punt scoren. Uiteindelijk moest Maarten van der Burght er aan te pas komen. In de langste partij van de avond bracht hij de witte winstteller dan toch op een schamele één. Een belangrijk punt in de stand ook, eerste achtervolger Philippe Blankert had tegen die tijd al lang en breed gewonnen. Een nederlaag van Maarten had Philippe de eerste plaats opgeleverd!

Naast de opmerkelijke 6-1 voor zwart werden ook nog drie remises genoteerd. Soms na "heftige aanval, gemiste kansen en een inventieve verdediging", soms na "beetje duwen, beetje trekken, maar alles bleef in evenwicht".

Ronde 18, gespeeld op 29 april. Enkele bijzonderheden: De topwedstrijd tussen Philippe Blankert en Jan-Pieter de Vries eindigt in een overwinning van Philippe. Hij neemt daardoor de tweede plaats van Jan-Pieter over. En Ruud Goverde eet zijn brood zonder kaas, hij liet Maarten de Kloe dat eraf snoepen: In een driedubbel dik verloren eindspel slaagt Maarten erin zich pat te laten zetten. Pim Kersbergen stabiliseert zijn plaats in de top-tien, nu met een remise tegen Pierre Mulders. 

Daarvoor moeten we een tijd terug in de historie om bij deze memorabele persoon uit te komen. Er lopen er niet meer zoveel op de club rond die hun deze persoon kunnen herinneren: Jan Haast, Frans van der Burght, Ad Swinkels, Peter Stokkermans, maar het rijtje is kort. Maar ik moest gisteren tijdens de wedstrijd tegen WLC-B ineens aan hem denken en wilde niet aan dat feit voorbij gaan.

Henk was een goede schaker en een vriendelijk personage. Hij was ook fanatiek in het schaken. Als echter de jaren begonnen te tellen, kwamen ook de fouten, maar vooral de zetten die hij niet zag aankomen. Als hij dan zo’n zet tegen kreeg, ging zijn kunstgebit knarsen en een zacht “sterf” was dan te horen: je wist dan dat het punt binnen was. Tijdens een analyse na de partij heeft hij één keer gezegd, dat hij het “een gemeen plan” vond wat ik had uitgevoerd en die opmerking dacht ik gisteren aan.

Een gemeen plan had ik ten uitvoer gebracht tegen WLC, want waarom speelde ik zelf niet mee ? Waarom hadden wij niet de sterkste opstelling op papier er tegenover gezet ? Simpel, ik denk niet, dat het goed is om te promoveren. Het verschil tussen deze klasse en de hoofdklasse is groot: hier zijn wij de sterkste op papier, daar de zwakste. De Raadsheer ondervind dat dit jaar: 5 keer verlies, niemand scoort meer dan 50% met één iemand 0 uit 5: dat moet de pret wel drukken. Dus daarom dit gemene plan, maar zou het team daaraan mee werken ?

Xander op 4 was als eerste klaar. En ik moet het helaas zeggen: hij begint een beetje een remiseschuiver te worden: zowel in de competitie intern als extern rijgt hij de remises aan elkaar. Zijn tegenstander speelde Frans en na ruilen komt er meestal een remise op het bord. Xander speelde c4 en dat gaf ruimte op het bord. Zoveel dat hij een stuk kon winnen: helaas zag hij het niet. Hij viel goed aan op de damevleugel, maar de tegenstander gaf geen krimp en toen Xander geen opening meer zag, werd de vredespijp gerookt.

Daarna was Ivo aan de beurt om de stukken in de beginstelling te zetten. Na een Italiaan viel hij hard aan op de damevleugel, maar kon geen gat maken. Daarna probeerde hij het in het centrum, maar dat lukte ook niet. Zijn pionnen waren nu wel ver opgerukt en bijna verloor hij er één. Bijna en dus was hier het halfje ook een feit.

Mark op bord 1 kreeg een gambiet tegen zijn Caro-Cann op het bord. Al vroeg in de partij waren er dreigingen en combinaties op het bord en nadat Mark eruit was gekomen, was de stelling messcherp: iedere fout was fataal. Zo bleef het een hele tijd en dus kwamen beide heren in tijdnood. Het bleek, dat Mark net iets te weinig tempi had en dus aan het kortste eind trok.

Tenslotte Jan-Pieter. Die heeft er een handje van tegenwoordig om zijn dame weg te geven: de vorige keer tegen de Baronie was dit het geval en deze keer herhaalde hij dit huzarenstukje. Na zijn bekende a6 opening ging zijn dame op avontuur en snoepte de a- en b-pion. Om vervolgens ingesloten te worden en verloren te gaan tegen een toren. Maar de 2 verbonden pionnen geven compensatie en na nog een offering van een stuk, komt er eentje aan de overkant. Nu staat Jan-Pieter een toren en 2 pionnen tegen paard en loper voor en rent alweer met die pionnen naar de overkant. De tegenstander lijkt de pionnen te stoppen, maar wordt dan overmoedig en denkt een pion te winnen: en hij verliest een stuk en geeft op.

Dus werd het een 2-2 en dus heeft het gemene plan niet helemaal gewerkt, maar wel een stukje. Het is nu kijken of de Drie Torens de laatste wedstrijd wint: als dat niet is, kunnen we nog kampioen worden: hiep hiep hoera ?!

In Baronie D treft het Dongense B-team een tegenstander van gelijkwaardig niveau. Het zal spannend worden. Dongen staat twee wedstrijdpunten achter op De Baronie, maar springt met winst net over hen heen naar plaats vier: de bovenste helft! Bij verlies is plek zeven onze voorlopige positie, en met nog één ronde te gaan zullen we dan de onderste regionen van klasse 2B niet meer verlaten. Na de kennismaking en het welkomstpraatje gaat de veldslag beginnen:

Piet Noij en Rob de Ruyter op bord vier ruilen heel wat af tot ieder nog een paard en zes pionnetjes overhoudt. En komen remise overeen, 0,5-0,5.

Op bord drie gaat Frank van Duuren heel voorzichtig van start met wit, waardoor Peter Stokkermans wat initiatief kan nemen. Eén verkeerde inschatting laat de partij naar beslissend voordeel voor Frank omslaan, maar die pakt de verkeerde pion en biedt remise aan: 1-1.

Schuiven we door naar bord twee, zien we daar het omgekeerde gebeuren. Frans van der Burght weet tegen Paul Boeren (natuurlijk) een tamelijk onoverzichtelijke stelling te bereiken. Deze keer is het de Dongenaar die plotseling in het voordeel kan komen: listige stukwinst! Maar Frans ziet het niet. En zo noteren we ook hier een remise. Tussenstand dus 1,5-1,5.

Jan Haast met zwart treft Zef Hendriks tegenover zich. Een taaie partij, en gezien de tussenstand besluit de waarnemend teamleider van De Baronie remise voor te stellen. Maar op die zet blundert hij: Jan wint een stuk, en speelt natuurlijk door! Zef weet het Jan nog knap lastig te maken, maar Jan maakt het met een fraaie torenzet uit. De winst is binnen!

Alleen ronde vier nog. Tegen Dubbelschaak zal in de laatste ronde de vierde stek verdedigd moeten worden. Bij winst of gelijkspelen eindigen we op plaats vier of vijf, bij verlies plaats vijf, zes of zeven!

De derde en laatste cyclus van het seizoen is begonnen. Met een uitgedund deelnemersveld, want alle drie de avondteams spelen deze avond. Thuis, dus het is wel gezellig druk. In totaal negentien borden deze keer! 

De toppartij tussen Maarten van der Burght en Philippe Blankert raakt niet ver uit evenwicht. Waar in het begin Maarten een licht voordeeltje heeft, is het later Philippe met een minuscuul plusje. Remise. De andere partijen eindigen wel in een beslissing. Stand en uitslagen:

De opdracht leek zo simpel. We spelen voor de gezelligheid en remise is prima. Zowel de Baronie als DSC spelen in de onderste helft van de middenmoot van het klassement. Het liep net iets anders dan verwacht. 

Goede Vrijdag, ronde 16 staat op het programma, de laatste ronde van de tweede cyclus. Het Paasweekeinde begint, met relatief veel afmeldingen tot gevolg. Slechts 11 partijen deze avond, waaronder de kraker der ex-kampioenen, Roelant tegen Maarten. Ze kunnen allebei heel goed schaken, dus de uiteindelijke remise wekt geen verbazing. Al had de uitslag net zo goed andersom kunnen zijn.

De mooiste zet van de avond is altijd iets subjectiefs. Maar gezien de voorkeur van de schrijver zal hier de partij tussen Eddy en Herman genoemd worden. In de voor Eddy (wit) reeds voordelige stelling speelt Herman Pb8-d7, in de hoop het vervelende paard op e5 te elimineren:

Die elimineert zichzelf echter maar al te graag, Eddy speelt het winnende 16. Pxf7! Alleen 16. … Pf8 is een serieuze poging de pion op e6 te houden, maar na 17. Pxd8 is het dan ook wel klaar. Na het gespeelde 17. … Kxf7 18. Txe6 Dxe6 19. Lxe6+ Kxe6 20. Db3+ blijkt de loper op b7 de pineut te zijn.

De nieuwe stand:

Een aantal weken geleden zijn er examens gemaakt. vier van de vijf kandidaten hebben hun examen ook gehaal. Voor stap één hebben Mohamed en Kian hun diploma gehaal en in stap twee hebben Levi en Maas hun diploma gehaald. Maas heeft zijn examen gehaal met een tien!

Ronde 15 staat op het programma. Met twaalf partijen is het een mooie opkomst, zeker in ogenschouw nemende dat het C-team een uitwedstrijd speelt. En dat in een bijzondere opstelling: Drie Maartens en een Eddy. Intern dus een Maartenloze competitieronde. 

Geen Maartens, maar we hebben nog een Martin! En die laat deze avond van zich horen. Hij timmert een ietwat nonchalante Timo ongenadig hard van het bord!

Ook Xander maakt er een potje van: Na vijf zetten een toren achter. Maar Xander recht zijn rug, doet een loper in de aanbieding voor wat (heel) vage dreigingen, en Frans raakt het overzicht kwijt. Als Xander na 15 zetjes ook nog een dame offert is het opeens ondekbaar mat!

Philippe en Pim maken er een boeiende partij van. Pim mag een kwaliteit winnen, maar Philippe heeft de betere positie en houdt de touwtjes stevig in handen. Hij wikkelt af naar een eindspel van dame + loper tegen twee torens en loper, waarbij de torens van Pim niet verbonden zijn. Met handige manoeuvres brengt hij het schip op het droge.

Peter mag tegen Stijn naar hartenlust aanvallen. De matbeelden op het eind zijn talrijk, en als Stijn op het eind hardop zit te vertellen hoe hij mat zal gaan, kiest Peter gauw een andere matvariant.

De langste partij van de avond is die tussen Wouter en Roelant. Wouter komt een kwaliteit voor, Roelant heeft dreigingen. Wouter geeft de kwaliteit terug, en wikkelt daarmee af naar een remise-achtig eindspel van paard tegen loper met een pion minder. Roelant probeert nog lange tijd een gaatje in de verdediging te vinden, maar uiteindelijk wordt remise overeengekomen. 

De nieuwe stand: